- ahu
- is. <fars.>1. Ceyran. Ətirlərimizin əlası müşkdür ki, ahunun göbəyinin qanından ibarətdir. C. M.. Məstan bir qaçan ahuya dönüb, indi kəməndə gəlmir. S. R..2. Şairanə təşbihlərdə: dilbər, gözəl. Aşiqidilxəstəni hərdəm sorar, ahu gəlir. X.. Möcüz budur ki, ahuya ahu şikardır. H. x.. Gözləri ahu, gözü ahu – bax ahugözlü. Ey badi-səba, qasidi-müşkinə rəvayih; Ol gözləri ahuyə qıl əhvalımı vazih. S. Ə. Ş.. Ahu gözlər – iri və gözəl gözlər. Vaqif geyinib otaqdan çıxdı və yenə gözucu arvadını süzdü: qara, ahu gözlərdə odlu yaşlar parlayırdı. Ç..◊ Ahuyi-xəta, ahuyi-xətən – əsil mənası «Çin ahusu» olub, klassik şeirdə gözələ, dilbərə işarədir. Bənzər ahuyi-xətayə rəvişin filcümlə; Yoxsa tərzi-nigəhi nərgisi-şəhla nə bilir? Q. Z.. Çin əhlinə göstər gözəlim, çeşmlə zülfün; Fəxr etməsin ahuyi-xətən, müşki-tərim var. Ə. V..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.